Tamara Baars won dit jaar de publieksprijs van de Editio Debutantenschrijfwedstrijd met haar non-fictie verhaal Er is iets ergs gebeurd. Ze won daarmee onder meer een schrijfopleiding bij Editio. Momenteel is Tamara bezig aan haar eerste manuscript. Rouwen & Schrijven is een serie van 3 blogs over hoe je schrijft met tissues naast het toetsenbord en een loodzwaar verdriet.

Rouwen & Schrijven

Toen mijn broer net overleden was, besloot ik een boek te gaan schrijven over zijn leven, zijn dood en mijn rouwproces. En dat boek zou ik hetzelfde jaar nog afronden. Wist ik veel dat rouwen me tot op het bot zou uitputten en dat daarover schrijven een vak apart is.
De eerste keer dat ik mijn schrijfsels aan een professional liet lezen was haar droge commentaar: ‘Schrijven kun je, maar je moet wel doseren. Je stort een te grote bak ellende over de lezer uit.’ Een ietwat pijnlijke maar vooral wijze les. Mijn broer stapte op dertigjarige leeftijd uit het leven. Dat gegeven draagt de pijn in zichzelf, daar hoef ik geen superlatieven aan toe te voegen.

“Inmiddels zijn we negen jaar en zevenendertigduizend woorden verder, en noem ik mijn teksten een manuscript.”

Terwijl de jaren zich tot mijn verbazing ook na het verlies van mijn broer gewoon aaneen bleven rijgen, zelfs weer leuk werden, volgde ik schrijfcursussen en workshops. Oefenen, uitproberen, feedback krijgen (doodeng) en weer verder schrijven. Soms lagen mijn teksten maandenlang stof te happen. Bijvoorbeeld toen onze dochter geboren werd. Geen idee waar ik de tijd vandaan moest halen om tussen de luiers en voedingen door een zinnig woord op papier te zetten. Nog los van dat mijn hersenen verweekt leken door de hormonen. Maar het vlammetje bleef branden, ook als ik mijn kind in bad deed of Nijntje voorlas.
Inmiddels zijn we negen jaar en zevenendertigduizend woorden verder, en noem ik mijn teksten een manuscript, dankzij de schrijfcoach die ik ingeschakeld heb. ‘Stuur je manuscript maar naar me op,’ zei ze. Waarop ik een halve seconde dacht: wat bedoel je?

“Het winnen van de publieksprijs en de inspiratie die ik opdeed tijdens de cursus, hebben gezorgd voor een extra impuls én zelfvertrouwen om door te werken aan mijn boek.”

Kort na de eerste ontmoeting met mijn schrijfcoach, besloot ik mee te doen aan de debutantenschrijfwedstrijd van Editio. Tot mijn verrassing kreeg mijn verhaal spontaan flink wat stemmen voor de publieksprijs. Dat nodigde me uit om zelf actief aandacht te vragen voor mijn deelname aan de wedstrijd, via social media. Ik kreeg vele waardevolle reacties en zowaar: ik won de prijs! Daar hoorde onder andere een zeer leerzame online schrijfcursus van Editio bij, getiteld ‘Levensverhaal schrijven’, begeleid door Auke Kok.

“Laptop mee, aantekeningen, dagboeken van vroeger, bier en chips en voor de zekerheid wat zakdoekjes.”

Het winnen van de publieksprijs en de inspiratie die ik opdeed tijdens de cursus, hebben gezorgd voor een extra impuls én zelfvertrouwen om door te werken aan mijn boek. Toch is, naast het schrijfproces zelf, tijd maken om achter de laptop te kruipen een behoorlijke uitdaging. Man, kind, werk, sporten, vriendinnen, familie en Netflix hebben ook aandacht nodig ten slotte. In februari van dit jaar heb ik mezelf daarom een schrijfweekend cadeau gedaan. Het was een eenvoudig maar spannend plan: van vrijdag tot zondag met mezelf naar een Bed & Breakfast in Terwolde. Laptop mee, aantekeningen, dagboeken van vroeger, bier en chips en voor de zekerheid wat zakdoekjes. Want over mijn verlies schrijven levert soms natte ogen op. Het was een onwennig (wanneer had ik voor het laatst drie dagen niet gepraat?) maar bovenal heerlijk weekend. Mijn manuscript bleef altijd bij me, ook als ik onder de douche stond of een pannetje soep opwarmde. En ik kwam met minder woorden terug dan ik ging. Een uitstekende ontwikkeling.

En nu? Eerst had ik de deadline voor het afronden van mijn manuscript gesteld op 9 mei van dit jaar, de sterfdag van mijn broer. Nu zeg ik: dit jaar maak ik het af. En dan? Dan hoop ik het uit te geven in eigen beheer. Maar hoe lang het ook duurt, dit is wat ik ga doen. Voor iedereen die steun vindt bij mijn verhaal, om het taboe op depressie en zelfdoding te helpen verkleinen en voor mijn broer.

Benieuwd geworden naar Tamara’s schrijfweekend in de Bed & Breakfast? Hou ons online magazine of Facebookpagina in de gaten. Volgende week is DEEL II van Rouwen & Schrijven hier te lezen.