Maar liefst 2370 mensen brachten een stem uit op het verhaal Selam en Maleek. Semhar Abera schreef een terugblik op een ooit zo intense liefdesrelatie.

Op 6 april, tijdens het Debutantenbal in Cultuurhuis De Brakke Grond ontvangt Sembar Abera de prijs uit handen van de juryvoorzitter Thomas Verbogt. Op die avond wordt ook de winnaar van de vakjuryprijs bekend gemaakt.

Lees hier het verhaal van Semhar.

Selam & Maleek

‘Ik ben laat thuis vanavond’ fluistert hij terwijl hij mijn voorhoofd kust. Hij staat op en rekt zich uit. Vanaf de bank staar ik naar de man op wie ik ooit smoorverliefd was. Ooit had hij mij naar adem doen snakken. Twintig jaar geleden.

Op de middelbare school leerden we elkaar kennen. Het was de zomer van negentien vierennegentig toen de leraar Engels met zijn les begon. Hij zat naast me en staarde naar buiten, diep in gedachten verzonken. Af en toe schoot hem iets te binnen en schreef hij vluchtig iets op. ‘Wat doe je?’ fluisterde ik geïnteresseerd. Hij draaide zich om en keek me glimlachend aan. ‘Niets bijzonders’ antwoordde hij. ‘Als je niet achter wilt lopen zou ik maar opletten.’ Hij knikte om vervolgens weer naar buiten te staren. Na een poos was het meneer Klaassen opgevallen dat hij helemaal niet meedeed met de les. ‘Maleek, are you present in this classroom?’ klonk meneer Klaassen met zijn Brits accent.
‘Yes sir’ antwoordde hij direct.
‘Well, can you repeat what I just explained about the history of Great Britain?’
‘Of course sir.’
Hij legde in perfect Engels uit wat meneer Klaassen even daarvoor had verteld over de geschiedenis van Groot-Brittannië. Meneer Klaassen was onder de indruk en ik ook. Hij intrigeerde me. Hij was met zijn gedachten vaak afwezig in de klas, maar altijd scherp en extreem beleefd. Hij was intelligent en hoefde niet veel te doen aan zijn huiswerk. Hij had een vlotte babbel en de meerderheid van de leraren waren weg van hem. Al snel was ik tot over mijn oren verliefd. Elke dag stond ik steeds langer voor de spiegel om me helemaal op te tutten om zoveel mogelijk op te vallen. En vooral als we Engels en wiskunde hadden, want dan zat hij naast me. Als ik de klas in liep sloot ik mijn ogen en kon ik aan zijn luchtje ruiken of hij op zijn plek zat of niet. Zijn geur was onbeschrijfelijk. Het was een frisse mannelijke geur die ik niet eerder had geroken. Dagenlang tekende ik hartjes in mijn schrift en fantaseerde ik hoe het zou zijn om met hem te zoenen. Ik had niet het idee dat het wederzijds was. Hij was lief, maar helemaal niet bezig met de liefde. Hij was serieus en wist wat hij wilde in het leven. Hij had één doel en dat was succesvol zijn. Als hij sprak over zijn ambities lichtten zijn ogen op, hij was vurig en gedreven. Iets wat ik nooit eerder bij andere jongens van zestien had gezien.

Het einde van het schooljaar naderde en iedereen maakte zich op voor het eindfeest.
‘Ben je klaar?’ riep mijn vader vanuit de keuken. Ik stond in mijn kamer voor de spiegel en bekeek mezelf van top tot teen. Het goudkleurig jurkje met open rug zat als gegoten. Ik draaide me nog een keer om en bekeek mijn achterste. ‘Wauw’ klonk het opeens achter me. Het was mijn zus die in de deuropening stond. ‘Je ziet er prachtig uit, echt prachtig’ Ik glimlachte verlegen en pakte mijn tas.
‘Als Maleek je nu niet ziet staan, dan weet ik het ook niet meer.’ Even verstijfde ik, was mijn verliefdheid zo overduidelijk? ‘Ik zou er wel een lange jas overheen aantrekken, voordat je dat beeldschone jurkje uit moet doen van pa.’ Ze knipoogde en verdween naar de keuken.
Mijn vader stopte de auto voor het schoolplein. ‘Dag pap, ik kan vanavond met Kim mee naar huis rijden. Je hoeft me niet op te halen.’ Ik hoopte er zo vanaf te komen, maar hij opende het portier al. ‘Ik loop met je mee naar binnen’ antwoorde hij serieus. ‘Als het feest me niet bevalt ga je weer mee naar huis.’ Ik wist dat ik met mijn vader niet in discussie hoefde te gaan. Hij vond het feest zelf al niets, maar mijn moeder had hem ervan weten te overtuigen dat het bij de Nederlandse cultuur hoort. Mijn ouders zijn geboren en getogen in Eritrea. Twintig jaar geleden zijn ze gevlucht naar Nederland. Mijn zus en ik hebben dus een andere opvoeding en achtergrond dan mijn klasgenoten. Mijn vader is een lieve zorgzame man, echter vindt hij het moeilijk zich aan te passen aan sommige Nederlandse gewoontes. In zijn ogen zijn sommige Nederlanders ‘te vrij’. Ze kennen geen schaamte of taboes. Ze doen waar ze zin in hebben zonder na te denken wat een ander daarvan zou kunnen denken. Ik hou ervan, maar mijn vader vindt het niets. Mijn vriendin Kim is zo’n vrije vogel, ze heeft al heel vaak verontwaardigde blikken toegeworpen gekregen toen ze bij ons op bezoek kwam. We lopen naar binnen en de muziek galmt door de aula. Door de zaal flitsen lichten en oogt het mistig door de rookmachines. Ik kijk naar rechts en zie dat mijn vader geschrokken om zich heen kijkt. ‘Nee Selam, niet goed naar huis’ stottert hij gebrekkig. ‘Papa alstublieft iedereen is er.’ Ik kijk hem smekend aan omdat ik weet dat hij daar een zwak voor heeft. ‘Dag meneer Yohannes’ klinkt het opeens vanachter. Het is Kim, precies op tijd. ‘U weet dat het hier verboden voor ouders is he?’ lacht ze. ‘Hup hup u moet de tent verlaten. Selam kan met mij meerijden, mijn moeder komt ons ophalen.’ Ze klinkt gehaast terwijl ze hem naar de deur wijst. Het werkt, mijn vader is van zijn à propos. Langzaam draait hij zich om en loopt richting de deur.
‘Selam!’ roept hij als hij bij de deur staat. Hij kijkt me doordringend aan met de alleszeggende blik. De blik die zegt; ‘gedraag je’ Ik knik en zwaai hem uit.

Daar staat hij. Hij heeft een cola in zijn hand en is in gesprek met een aantal andere jongens uit de vijfde klas. Ik moet hem daar weg zien te krijgen en doe een poging. Ik haal diep adem, houd mijn buik in en druk m’n bil iets naar achter. Zelfverzekerd loop ik langs hem richting de bar. Ik zie dat het werkt, hij kijkt op en ik voel dat hij me volgt met zijn ogen. Ik bestel een Fanta en ga bij de andere meiden van mijn klas staan. We kletsen wat als ik opeens zie dat hij naast me staat. ‘Dag Selam’ fluistert hij. De manier waarop hij mijn naam uitspreekt zorgt ervoor dat ik kippenvel krijg over mijn hele lichaam. Mijn benen voelen als spaghetti en mijn hart slaat tweehonderd slagen per minuut. ‘Selam?’ probeert hij weer. Ik kijk hem aan en glimlach nietszeggend. Hij lacht terug en strekt zijn hand uit. ‘Kom dansen’ voordat ik iets kan zeggen staan we op de dansvloer. Het liedje van Reel 2 Real; I like to move it draait in de zaal en iedereen springt op en neer. Ik dans ongelukkig heen en weer, mijn gevoel voor ritme is spontaan verdwenen. Als het liedje afgelopen is wil ik snel de dansvloer aflopen als het liedje van Boys II Men begint te spelen. ‘I’ll make love to you.’ Hij houdt mijn vinger vast voordat ik weg kan lopen ‘nog één dans’ fluistert hij. Langzaam trekt hij me naar zich toe. Als er nog een centimeter of vijf tussen ons in zit blijf ik staan. Ik schuifel ongemakkelijk heen en weer en durf hem niet aan te kijken. Opeens voel ik dat hij met zijn lichaam langzaam dichtbij komt totdat er geen ruimte meer tussen ons in zit. ‘Ik bijt niet’ fluistert hij in mijn oor. Ik krijg het warm van binnen en sluit mijn ogen. Weken heb ik hier van gedroomd en nu was het moment daar. Mijn hoofd rust op zijn schouders en onopgemerkt inhaleer ik zijn hemelse geur. Zijn handen dalen langzaam naar beneden tot net iets boven mijn billen. Ik voel dat hij dichterbij mijn oor komt en een stukje van het liedje meezingt. ‘Pour the wine, light the fire. Girl your wish is my command.’ Terwijl hij zingt raken zijn zachte lippen mijn oor. Elke zenuw in mijn lichaam staat op scherp. Langzaam druk ik mijn lichaam nog iets dichter tegen hem aan en voel ik dat zijn ademhaling versnelt. Zijn handen zakken verder naar beneden totdat mijn billen in zijn handen rusten. Het gevoel is magisch en ik geniet van elke seconde. Hij draait zijn hoofd verder in mijn nek en ik voel hoe hij met zijn volle lippen mijn nek kust. ‘Selam’ fluistert hij ‘dans de hele avond met me.’

En dat hebben we gedaan, de hele avond.