Interview met cursist Merel de Jong over de cursus Non-Fictieverhaal

De Nederlandse Merel de Jong studeert sociologie in Leuven en volgde bij Editio de cursus Non-Fictieverhaal onder leiding van Joris van Casteren.

Hoe ben je erop gekomen een schrijfcursus te volgen bij Editio?

Ik wilde al langer op professioneel niveau iets met schrijven doen. Ik heb daarom rondgevraagd bij bekenden van me die voor hun werk schrijven. Eén van hen vertelde me dat ze bij Editio een schrijfcursus had gedaan en raadde me aan dat ook te doen.

Op dit moment heb ik een heel concrete reden om beter te willen leren schrijven. Ik interview vluchtelingen in België voor een blog, refutales.eu. Op dit blog worden interviews met vluchtelingen in Nederland, België, Duitsland en Engeland geplaatst in verschillende talen met als doel vooroordelen over vluchtelingen weg te nemen en mensen over hun situatie te informeren. Ik schrijf regelmatig voor RefuTales. Je ziet op internet veel blogs over voeding, persoonlijke ontwikkeling, dat soort onderwerpen. Ik wilde me richten op wezenlijker onderwerpen, iets met meer maatschappelijke relevantie. Voor de journalistiek voel ik me nog te onervaren, maar deze site is een perfect opstapje.

Hoe lang schrijf je al?

Ik heb altijd heel veel geschreven, maar voornamelijk voor mezelf. Ik hield dagboeken bij en op vakantie schreef ik reisverslagen. Ik schreef ook veel brieven naar mijn nichtjes, maar ik heb nog niet eerder geschreven om te publiceren.

Waarover schrijf je het liefst?

Ik reis graag en het lijkt me geweldig om daarover te schrijven – schrijven vanuit het buitenland of juist over landen waar ik al geweest ben. Mijn studie sociologie is natuurlijk ook heel interessant, de thema’s mens en maatschappij, trends en ontwikkelingen sluiten daarbij aan. De Noorse antropologe Erika Fatland is een inspiratie voor me – zij schreef een boek over de terroristische aanslag van 2011 door Anders Breivik, waarin ze nagaat hoe die aanslagen zijn verlopen en waarin ze ook in gesprek gaat met de nabestaanden. Dat soort verhalen vind ik interessant.

Wat vind je moeilijk aan schrijven?

Ik vind het soms lastig om bondig te schrijven, hoewel ik van Joris heb gehoord dat ik daar tijdens de cursus beter in ben geworden. In mijn hoofd maakte ik vaak eindeloos lange zinnen. Nu lukt het me beter om die gedachten te vertalen naar papier, maar ik moet het dan vaak eerst lezen en eventueel herschrijven. Verder heb ik een nogal zakelijke stijl en ik zou graag leren om wat frivoler te schrijven.

Een heel andere moeilijkheid zit hem in de onzekerheid over wat je schrijft – is het wel goed, zullen mensen het interessant vinden? Door te schrijven geef je jezelf een beetje bloot en dat is best eng.

Wie zijn je voorbeelden?

Zoals ik al zei is Erika Fatland een inspiratie voor me qua non-fictie. En David van Reybrouck; zijn boek over  Congo is fascinerend. Op het gebied van fictie vind ik Griet op de Beeck erg goed. Haar stijl spreekt me erg aan, hoewel dat misschien ook wel een beetje komt doordat ze Vlaams is en ik nu in België woon. os daarvan zijn ook haar onderwerpen heel mooi, hoe ze in haar verhalen de kwetsbaarheid van mensen naar voren laat komen. Haar verhalen hebben iets rauws, iets droevigs, maar dat hebben Vlamingen al snel, ook als ze humor schrijven. Ik vind de lijn tussen humor en droefenis bij Vlaamse schrijvers zoals Griet op de Beeck en Dimitri Verhulst heel dun.

Wat lees je nu?

Ik lees altijd vier of vijf boeken door elkaar. Ik doe het niet expres, het gebeurt me nou eenmaal. Op mijn leesstapel liggen onder andere een boek van Isabel Allende en Twaalf gestolen jaren van Tom Egbers. Ook ben ik bezig met een non-fictieboek over Syrië, Burning country, door Robin Yassin-Kassab en Leila Al-Shami. Ik heb het gekregen van een man uit Syrië die ik heb geïnterviewd. Hij was heel blij om geïnterviewd te worden, omdat het voor hem belangrijk is dat mensen weten wat er op het moment in Syrië gebeurt – vandaar dat hij me ook dit boek heeft opgestuurd.

Welk boek heeft je leven veranderd?

Moeilijke vraag! Als ik moet kiezen, zeg ik Hasse Simonsdochter van Thea Beckman, een boek over je eigen pad kiezen, vrij en onafhankelijk zijn. Het heeft niet per se mijn leven veranderd, maar ik herlees het nog regelmatig.

Wil jij ook beter leren schrijven? De cursus Non-Fictieverhaal start op 31 mei onder de nieuwe naam Artikel schrijven en wordt begeleid door Marnix de Bruyne. Schrijf je nu in!