Over ruim twee weken gaan we alweer voor de tweede keer met een één-en-twintigtal talentvolle schrijvers tussen de 18 en 35 jaar naar de Lage Landen Schrijfweek. Dit keer in Drenthe. We zijn weer enorm blij met zoveel talent. Dus we stellen hen graag aan je voor.

Wouter Degreve (Kortrijk, 1986) legt zich het liefst toe op schrijven. Eén van zijn zeer korte verhalen verscheen eerder in Deus ex Machina. Vorig jaar werd hij toegelaten tot de Schrijversacademie. Hij werkt er volop aan zijn eerste boek.

Acht redenen (ik had er veel meer) waarom ik me verheug op de Lage Landen Schrijfweek:
1)      ik in het centrum van Brussel woon en tot nu toe nog nooit de kans heb gehad om op een plek te schrijven buiten de stad.
2)      ik een week lang alleen maar op het schrijven wil focussen, quoi.
3)      ik uiteraard hoop om mijn boek te kunnen publiceren, en een deelname aan de schrijfweek me vanuit die optiek weer een heuse stap in de goede richting lijkt.
4)      ik volgend jaar ook wel op wil treden op het Debutantenbal.
5)      ik altijd sta te springen om mensen te ontmoeten met een passie voor schrijven en literatuur, en schrijfweken nu net de weken zijn waar dat soort mensen op afkomen.
6)      ik met zoveel aspecten van het schrijversleven nog zoveel meer voeling wil krijgen.
7)      ik eigenlijk alle workshops wel wil volgen, omdat eender welke workshop over creatief schrijven sowieso leuker is dan eender welke workshop over iets anders.
8)      de kans om een week lang mijn netwerk uit te breiden op een hoeve in Nederland me als muziek in de oren klinkt.

Uschi Cop –31 jaar – woont in Sint-Jans-Molenbeek en is gepassioneerd door literatuur.
Ze heeft een masteropleiding Westerse literatuur aan de KULeuven. In juli 2018 werd ze geselecteerd om twee weken mee met deBuren op schrijfresidentie naar Parijs te gaan. Momenteel werkt ze aan haar debuutroman.

Uschi gaat mee: ik zou graag tijdens deze schrijfweek doorwerken aan het manuscript. Een schrijfresidentie is daarvoor ideaal. Daarnaast is een schrijfresidentie met leeftijdsgenoten een mooie kans om in contact te komen met andere jonge schrijvers, niet alleen om lief en leed te delen, maar ook om samenwerkingskansen te ontdekken en samen nieuwe dingen in het leven te roepen. Een derde reden om me op te geven voor deze schrijfresidentie zijn de interessante workshops. Vooral de workshops van Ivo Victoria en Eva Meijering lijken voor mij mooie kansen te genereren. Ik kan best wat hulp gebruiken bij mijn erotische scenes en de klank van mijn verhaal. Ik kijk er naar uit!

Sophie Stadhouders – 24 jaar. Door anderen word ik vaak omschreven als ‘die kleine blonde’.  Dat snap ik wel. Met mijn 1 meter 55 ben ik letterlijk en figuurlijk een kleine opdonder. Momenteel werk ik bij Follow the Money, een online platform voor onderzoeksjournalistiek. Komend studiejaar begin ik met de master Nederlands als tweede taal en meertaligheid aan de UvA. Schrijven begon voor mij in groep 3 met een speciaal schriftje waarin ik tijdens de pauze gedichten schreef. Sindsdien ben ik met enige tussenpozen blijven schrijven, zowel op papier als in mijn hoofd.

Het is fijn om hier in mijn eentje mee bezig te zijn, maar het lijkt me erg waardevol om andere (meer ervaren) schrijvers te ontmoeten. Om elkaar te inspireren en te motiveren, en om van elkaar te leren. Bovendien kan ik wel een schop onder mijn kont gebruiken. Ik stond dit jaar al een paar keer ‘langs de zijlijn’ bij onder andere het boekenbal en het debutantenbal. Op dat soort momenten hoop ik steeds dat ik ook ooit het lef heb om zonder enige terughoudendheid of schaamte voor een publiek te schrijven. Deelname aan de Lage Landen Schrijfweek lijkt mij een mooie kans om eindelijk eens te beginnen met het verwezenlijken van deze droom.

Sofia van Boven -24- studeert momenteel Neerlandistiek aan de Universiteit van Amsterdam. In haar vrije tijd rent ze graag rondjes, verliest ze de tijd in dichtbundels en houdt ze ervan om van de kleinste stukjes stof mooie quilts te maken. ‘Ik schrijf het liefste met vulpen op papier, dan glijden mijn gedachten me om de oren. Als ik aan schrijven denk, hoop ik ooit mijn favoriete motto waar te maken:  ‘A drop of ink may make a million think’ (Lord Byron).’

Het lijkt mij geweldig om mijn schrijfvaardigheden te verbeteren gedurende de Lage Landen Schrijfweek en daarbij ook op zoek te gaan naar mijn eigen verhaal. Ergens diep van binnen sluimert al heel lang een wens om een poëtisch fictief verhaal of een dichtbundel te schrijven over onze diepste menselijke emoties.

Roddia Rumahloine -31 jaar -woont in Amsterdam. In 2011 rondde zij twee masters af aan de Universiteit van Amsterdam (Film Studies en Literatuurwetenschap) en daarna werkte zij zeven jaar in film o.a. als producer en project supervisor, waar zij inhoudelijk nauw betrokken was bij de ontwikkeling van korte en lange fictiefilms en documentaires. In 2017 begon ze aan de Schrijversvakschool. ‘Als kind droomde ik in onze kleine bibliotheek van een boek met mijn naam op de planken, maar in 2017 besefte ik dat ik het schrijven serieus moest gaan nemen als ik die droom echt wil verwezenlijken. Sindsdien schrijf ik dagelijks en leeft er altijd een verhaal in mijn hoofd.’

In de zomer is er geen Schrijversvakschool en daarom lijkt de schrijfweek me een goede plek om frisse blikken te krijgen, nieuwe schrijvers te leren kennen, mijn netwerk uit te bereiden en onder begeleiding te werken aan een nieuw verhaal. Daarnaast bezocht ik de afgelopen twee edities van het Editio Debutantenbal en ging ik telkens naar huis met nieuwe inzichten en ideeën.

Paola Verhaert is een Belgisch-Peruaanse historicus, schrijver en creative coder. Doorgaans woont zij in Sint-Jans-Molenbeek, maar vaak is zij in het buitenland om daar te werken en rare archieven te bezoeken. Ze werkt bij een internationale non-profit organisatie, waar zij activisten ondersteunt in hun veilig gebruik van technologie en data.Verder houdt ze zich bezig met lezen, wandelen en schrijven (in die volgorde).

Met een overvolle agenda is het soms moeilijk om van schrijven een prioriteit te maken. Toch is de onverstoorde scène van de Schrijfweek niet mijn grootste motivatie voor deze aanmelding. Mijn leven speelt zich voornamelijk af in de Engels- en Spaanstalige wereld, en ik kijk steeds vol bewondering – en een tikje jaloezie – naar de vele leesgroepen, residenties en Twitterdraadjes die schrijvers in deze werelden lijken te vormen. Ik kan me op dit moment geen magischere week voorstellen dan een waarin ik omringd word door andere jonge nieuwsgierige schrijvers.

Nouk van Berkel -32 jaar – woont in Amersfoort en is docent op een middelbare school. Zij volgt een master, waarin ze zich specialiseert in leerstoornissen. Ze houdt van creëren, als het maken van verhalen. Ze reist veel en haalt daar inspiratie uit.

Ik verheug me op de week waarin ik me kan omringen met andere creatieve geesten en verhalen. Ik deel graag mijn eigen gedachtekronkels en hoop dat die gaan groeien.

Leila Sahir -27 – schrijft en studeert scenario aan de Nederlandse filmacademie. Naast het schrijven van scenario, schrijft zij ook toneel , poëzie en proza. In het laatste zou zij heel graag nog lessen willen krijgen omdat zij merkt dat ze door het vele scenario schrijven, vast komt  te zitten in het beelden beschrijven van alles dat zichtbaar is en minder in het beschrijven van emoties.

Deze week helpt mij hopelijk hierbij en tilt mijn werk hopelijk naar een hoger niveau.

Martine Bakker – 32 jaar- bewoont een minuscuul appartement in Amsterdam. Verdient haar geld met grappen en satire schrijven. Ze werkt o.a. voor De Speld en is initiatiefnemer en hoofdredacteur van het nieuwe satirische online magazine De Pin. Naast schrijven treed ze op als (stand-up)comedian. Ze vindt optreden als grappenmaker nog steeds het engste op aarde, maar geniet er ook heel erg van en het heeft haar veel moois gebracht, zoals een hoop nieuwe grappige vrienden en bizarre anekdotes die ze probeert te bundelen in een roman. Schrijven en humor zijn haar leven.

Het is mijn voornemen om me meer te focussen op het schrijven. De schrijfweek van Editio zag ik al een paar jaar voorbijkomen en het lijkt me ontzettend fijn om een week lang met gelijkgestemden in Drenthe te zitten en te praten over verhalen maken, veel te schrijven en te leren. Het programma klinkt tot nu toe al te gek met de verschillende soorten schrijftechnieken zoals erotiek, toneel en podcasts. Ik zou graag van de aanwezige experts willen leren en feedback krijgen op mijn teksten. Ik denk dat ik zelf door mijn kennis over humoristisch schrijven ook iets kan toevoegen aan de groep door bijvoorbeeld mijn medestudenten trucjes te leren om grappiger te schrijven.

Doris Schyns -31 jaar- vindt zichzelf een moraalridder zonder paard en bewoont met veel te veel planten een kleine studio in Amsterdam. Haar vrije tijd brengt zij het liefst buiten door. Je kunt haar dan ook vaak met schrijfblok langs de oever van ’t IJ vinden.  Sinds september combineert zij haar baan als communicatiemedewerker bij een natuurorganisatie met de vierjarige vakopleiding van de Schrijversvakschool. Daar schreef zij het volgende schrijfcredo: *Gewoon is niet gek genoeg*

Wat is er leuker dan een week lang samen met andere jonge schrijvers interessante workshops volgen? Ik droom ervan om op een dag in staat te zijn om krachtige karakters neer te zetten en mijn teksten tot leven te roepen met treffende metaforen. De Lage Landen Schrijfweek lijkt me de uitgelezen kans om daarvoor de nodige kennis en ervaring op te doen.

Jasmijn Lobik is 26 jaar en in het dagelijks leven copywriter & content marketeer bij een reclamebureau in Rotterdam. In die mooie rotstad woont ze alweer anderhalf jaar. Ze studeerde Kunst- en Cultuurwetenschappen in Nijmegen en werkte in Frankrijk, net over de grens in Lille. Schrijven doet ze al zolang ze zich kan herinneren, en sinds vorige zomer heeft ze het schrijven van fictie serieus opgepakt.

Julien Staartjes -(30jaar – schrijft. Verhalen van hem zijn verschenen op websites als deFusie, De Optimist en Tijdschrift Ei. Op dit moment werkt hij aan een roman over een jonge vrouw die op een dag wakker wordt en haar vriend met een keukenschaar neersteekt. Hiernaast werkt hij (parttime) als marketeer bij de filmtheaters De FilmHallen en The Movies in Amsterdam en speelt hij gitaar in de indierockband The Vagary.

Ik wil naar de schrijfweek omdat ik merk dat ik nieuwe prikkels nodig heb. Het lijkt mij dan ook fantastisch om me een week lang samen met andere jonge ambitieuze makers af te zonderen en ons volledig te richten op schrijven, praten en van elkaar leren.  De workshops spreken mij aan omdat ze met hun onderwerpen aanmoedigen om uit je bubbel te treden. Een goede, clichévrije erotische scène schrijven is bijvoorbeeld iets wat ik graag meer in de vingers zou willen krijgen. Ook kijk ik erg uit naar de bijdrage van Wederick de Backer. Het lijkt me zeer waardevol om fictie eens vanuit de audiohoek te bekijken. Kortom: ik kijk uit naar deze leerzame en vooral leuke ervaring, hier moet ik absoluut bij zijn!

Lilian van Ooijen is schrijver, creatieveling en communicatieadviseur in één. Zij heeft een bachelor Journalistiek, werkt op interimbasis als copywriter, content manager en communicatiespecialist en in haar overige tijd schrijft ze proza, poëzie, filmrecensies en soms een journalistiek artikel. Ze woont in Amsterdam.

Ik wil graag mee om beter te leren schrijven. Mensen in het vak te ontmoeten. Te netwerken. Te genieten van het schrijversleven.

Marieke Herweijer – 25 jaar – woont  in Zwolle. Zij is een maker, van woorden en beelden. Ze voelt zich een kunstenaar. Ze houdt van ondernemen.

Ik wil heel graag mijn schrijfambitie weer een plek wil geven in mijn leven. Vroeger deed ik veel mee aan wedstrijden, en mocht voordragen of werd uitgenodigd. Ik heb het schrijven wat meer met rust gelaten. Nu wil ik het weer professioneel oppakken. Juist deze week lijkt me goed. De schrijvers die komen, zoals Thomas, zijn inspirerend.

Milan Hendriks – 22 jaar – geboren en getogen in Brabant tussen de weilanden en  boeren, waar zo nu en dan de vlagen boerderijlucht over komen waaien en de mensen niet open staan voor alles wat buiten-de-hokjes valt. Begin 2017 verhuisde hij naar Utrecht en kwam hij te wonen in Het Stamhuis, een  mengelmoes van 12 mooie mensen. Ze noemt het een “Stamily”, een samengeraapt – maar fijn – zootje. 

Daarnaast studeerde hij Humanistiek – (iets met mensen en zo, je weet wel, lekker filosofisch en vaag, maar toch doeltreffend over het leven nadenken en bezig zijn met zingeving)

Helaas heeft hij de studie aan het begin van het tweede jaar stop moeten zetten, of eigenlijk werd het stopgezet. Ik werd stopgezet. Er was een zwarte Volkswagen, een grote rotonde, een fietser en een harde klap. De gevolgen zou ik pas gaan merken nadat ik vijf dagen later uit coma ontwaakte. Het herstel viel me zwaar, met veel diepe dalen, obstakels, terugvallen, hoogoplopende emoties, slechte uitvluchten, verdriet en trauma. Nu, ruim 1,5 jaar verder krijg ik nog steeds de nodige therapieën en probeer ik stapje voor stapje vooruit te komen. 

Al van jongs af aan ben ik gefascineerd door schrijven, lezen, mijn eigen (levens)verhaal op papier te krijgen.  Het is mijn droom om mijn – hopelijk inspirerende verhalen – te verbeteren, wie weet uiteindelijk te delen met de rest van de wereld, om mensen iets te leren, iets mee te geven, te steunen. Maar eerst stap één: de stap zetten om me aan te melden voor deze schrijfweek vol talentvolle jonge schrijvers waar ik enorm graag een deel van uit zou willen maken.

Marthe van Bronkhorst wil graag het vak van prozaschrijven echt willen leren.  Proza vindt zij de allermooiste vorm. Hoewel ze houdt van poëzie en de theatertekst, is poëzie voor haar meer het beschrijven van een druppel, met alle aspecten van de lichtval en breking van de stralen van dien. Maar proza is voor het beschrijven van de hele stroom van berg tot meer. En dat vindt zij het interessantst. Ze volgde een schrijfweek bij Das Mag. Toen is het groeiproces begonnen dat ze, met steun van Editio, graag zou voortzetten. Na die week is ze begonnen met theaterteksten schrijven en uitvoeren (regisseren, spelen). De voorstellingen waar ik aan ben begonnen tijdens de Das Mag schrijfweek zijn intussen bij de Tekstsmederij (Insomniacs, 12 juni 2019, Tekstsmederij Presenteert) en Fringe Festival 2019 in productie.

Mijn droom is nu niet de monoloog, maar juist meerdere stemmen leren schrijven. Echt personages neerzetten. Ik geloof dat schrijven vakmanschap is en dat je dat wel degelijk kunt leren. Doordat ik in tekst vaak met contrast werk, het tragikomische, de paradox, moet ik tegengesproken worden. Veel. Vaak. Op alle momenten in het schrijf-/werk-/deelproces. Niet alleen met een “docent”, maar juist ook nog een derde stem erbij, medestudenten. Al hardop lezend kijken welke zinnen wel en niet werken. Editio kan, denk ik, met alle docenten en alle medecursisten  hierbij helpen. De thema’s die mij inspireren zijn vervreemding en ongemak.  Ik denk dat begeleiding van de docenten/coaches hierbij kan helpen: écht het uiterste schrijven, het contrast groot maken. Ik hoop van harte dat Editio dit onderzoek samen met mij wil aangaan.

Femke van de Griendt is volgens de wet volwassen, maar van binnen soms hard trachtende om de wereld te aanschouwen met de onschuldige, helderblauwe ogen van een kind. Op papier bezig om een diploma te halen (Nederlandse Taal en Cultuur, Universiteit Leiden), in praktijk aan de slag om te creëren.  Ze schrijft verhalen, misschien  fragmentarisch proza. Ze luistert graag  naar alles om zich heen, naar mensen, naar haar hart dat klopt als ze schrijft. Het liefst is dat verhalende fictie, over mensen. Journalistiek gezien schrijft ze ook human interest verhalen voor de lokale krant en heeft ze drie jaar lang geblogd voor een jongerenkrant. 

Je hebt denkers en doeners en ik ben een willer. Ik ben enthousiast, en ik denk dat dat het belangrijkste is. Ik ga graag op pad en ik bepak en bepak mij met zin en zinnen. Op een schrijfkamp zou ik nieuwe vormen en schrijfmanieren willen ontdekken en willen leren van anderen, dat vind ik tof. 

Joanne van Beek wil graag beeldhouwer worden, maar dan met woorden. Momenteel werkt ze als development engineer in de IT, een plotwending die ze met haar geschiedenisachtergrond zelf ook nog niet goed snap. In haar vrije tijd vindt ze het leuk om te schrijven en te illustreren. Daarnaast is ze graag op drukke plekken vol mensen, maar dan wel in een hoekje als toeschouwer.

Ik wil naar de schrijfweek om te leren. Ik schrijf al heel lang ‘onder de radar’, maar merkte na een korte schrijftraining bij de schrijversvakschool hoe fijn het is om op een serieuze manier samen met anderen naar je werk te kijken en zo te groeien. Ik wil mezelf hierin ook niet sparen en maak het mezelf graag moeilijk. Ik wil het al heel erg lang, maar heb nu de moed om er ook daadwerkelijk voor te gaan.

Kimberly Krul – 30 jaar – woonachtig onder de rook van Utrecht in het bruisende Nieuwegein! Sinds 2014 afgestudeerd Theaterwetenschapper en Dramaturg. Ze schrijft vooral korte verhalen en theaterteksten. Samen met Praktijk Bureau Theater heeft ze een hele rits voorstellingen gemaakt, die zij schreef en regisseerde. Ze heeft als schrijvend dramaturg veel gedaan binnen de culturele sector,  o.a. samengewerkt met de Tekstsmederij, Het NUT en theatermaker Art-Jan de Vries.  Ze schrijft tegen betaling teksten en geeft  communicatieadvies. Maar vooral schrijft ze aan haar boek. Al heel haar leven wilde ze dat doen en twee jaar geleden hakte ze de knoop door. Ze stapte uit de 40-urige werkweek en is het gewoon gaan doen. 

Ik ben op een punt in mijn leven aangekomen dat ik het creatief schrijven (nóg) serieuzer wil gaan aanpakken, ik wil er echt (mijn) werk van maken. Hiervoor wil ik uit mijn eigen schrijfbubbel stappen. Het lijkt me heerlijk om in de natuur, weg van je dagelijkse omgeving, omringt te zijn door liefhebbers van literatuur die weten hoe het schrijfproces in elkaar steekt. Sparren met een schrijver die meedenkt over de structuur van een verhaal, het ritme van een dialoog of de poëzie van een metafoor, dát wil ik. Mezelf als schrijver beter leren kennen, dat is wat ik hoop mee te maken en te leren tijdens deze schrijfweek.