Schrijfopdracht: blackout poetry

Waar de meeste mensen snel de koppen van de krant scannen tijdens het ontbijt, gaat de Amerikaanse schrijver Austin Kleon zijn exemplaar iedere ochtend te lijf met een dikke zwarte stift.  Daarmee treed hij in de voetsporen van schrijvers en dichters als William S. Burrough en Tristan Tzara, die zich in het verleden ook al aan deze schrijfvorm waagden. Blackout poetry of stiftdichten, in het Nederlands, is op het eerste gezicht een simpel concept. Neem een stuk tekst, maak een selectie van woorden die samen iets nieuws kunnen vormen, en kras de rest weg. Wat je overhoudt is een gedicht, losse eilandjes van woorden tegen een achtergrond van zwart.

Beeld: Austin Kleon

Het lastige gedeelte zit ‘m niet in het wegkrassen, maar in het vinden van nieuwe verbanden – en is juist daarom een ontzettend goede schrijfoefening. Austin Kleon, die inmiddels als een soort hedendaags blackoutpoemboegbeeld wordt gezien, begon er zelf ooit mee om over zijn writers block heen te komen – en wij begrijpen heel goed waarom. Door de beperkingen die de brontekst je tijdens het schrijven oplegt, dwing je je hersenen namelijk voortdurend tot het vinden van nieuwe oplossingen en dwarsverbanden: een vreemd soort vrijheid die niet ondanks, maar dankzíj de beperking ontstaat.

Aan de slag, dus! En mocht je geen papieren tekst voorhanden hebben, of zijn je kranten en boeken je simpelweg te lief (tip: neem eens een kijkje in straatboekenkasten!): de New York Times lanceerde een online tool, waarmee je naar hartenlust in digitale kranten kunt strepen.

Beeld: Alma Schuringa