foto: Oscar van Beest

Marron Das is schrijfster, staat als nieuw talent bij het Debutantenbal op 31 maart in het voorprogramma en vertegenwoordigt Shortreads – een platform voor veelbelovende schrijvers met korte verhalen rond de actualiteit.

Tickets Debutantenbal kopen

E:Hoe lang schrijf je al?

MD:Ik wist niet als kind al dat ik schrijver wilde worden. Wel wist ik dat ik iets met taal wilde en met hoe mensen zich tot elkaar verhouden, vandaar dat ik psychologie en journalistiek ging studeren. Toen ik bijna afgestudeerd was kwam ik achter het bestaan van de schrijfopleiding in Utrecht, pas toen ben ik fictie gaan schrijven. Acht jaar geleden, zoiets.

E:Welk genre schrijf je?

MD:Eerst wilde ik niets anders dan toneel schrijven. Vier jaar later ben ik afgestudeerd met een televisiescenario en momenteel schrijf ik vooral proza, maar van toneel en film hou ik nog even veel. De vorm die ik kies is afhankelijk van het verhaal dat ik wil vertellen.

E:Jouw schrijfstijl typeer je al ‘vechten tegen jezelf en de bierkaai,’ kun je dat uitleggen?

MD:Ik weet niet of ik ‘vechten tegen de bierkaai’ duidelijker kan uitdrukken dan het gezegde al doet. Waar het op neer komt: ik schrijf het liefst over klein menselijk leed. Onderwerpen als oorlogen, crises en rampen zijn mij te groot. Ik word er onzeker van omdat ik er in feite niets van weet, of in ieder geval nooit genoeg. Eventueel wil ik zulke zaken bekijken vanuit een perspectief dat ik zelf kan innemen, maar ik zal er nooit een boek over schrijven.

Menselijke verhoudingen ken ik, liefdes ken ik. Ik ken het ongemak van een bekende groeten, en dat diegene je niet aankijkt of meteen met zijn rug naar je toe gaat staan omdat hij kennelijk niet meer weet wie je bent of meer geïnteresseerd is in iemand anders. Ik vind het bemoedigend om te lezen hoe anderen het leven door klossen en eigenlijk ook om erover te schrijven. Die eindeloze tocht. Van emotie zonder grootse oorzaak hou ik het meest.

E:Wie zijn je favoriete schrijvers en waarom?

MD: Richard Yates en Alice Munro omdat ze een heel normale dag in een heel normaal jaar – eigenlijk zonder noemenswaardige gebeurtenis – zo afpellen dat ik er geen genoeg van krijg. David Vann vanwege de nare prachtige duisternis in zijn verhalen en de taal die hij gebruikt. Ali Smith omdat ik jaloers ben op hoe vrij ze omgaat met de vorm van haar werk; alle kanten op en dan terug naar waar het begon.

E:Heb je een plan/droom voor jezelf als schrijver?

MD:Allerlei dromen. Een boek, een film, een grotere vrijheid in wat ik maak; minder binnen mijn kaders te blijven. Op dit moment heb ik het meest zin in dat boek.

E:Wat ga je doen op het Debutantenbal?

MD:Samen met Sara van Gennip en Pascal Vanenburg vertegenwoordig ik Shortreads. We lezen voor en drinken daarna denk ik ook wat bier.

E:Heb je belangrijke tip voor beginnende schrijvers?

MD:Schrijf veel, ook al heb je geen onderwerp of is het lelijk. Je hoeft er niets mee te doen, maar ook dingen waar je niets mee kunt zijn oefening. Lekker rommelen, dat vind ik eigenlijk echt het leukste aan schrijven.