In gesprek met… oud-cursist Jules Coenegracht
Stap binnen in de creatieve wereld van oud-cursist Jules Coenegracht! Zijn gloednieuwe roman Gezichten van Zondaars is nog maar net uit, en wij hebben het privilege om een kijkje achter de schermen te nemen. Benieuwd naar zijn verhaal, de manier waarop hij te werk gaat en welke tips hij in petto heeft? Lees snel verder!
Allereerst, gefeliciteerd met het uitkomen van Gezichten van zondaars! Dat is een mooie prestatie. Kun je ons een korte samenvatting geven van je nieuwe roman zonder al te veel weg te geven?
Iedereen doet dingen waarvan hij eigenlijk weet dat hij ze niet zou moeten doen. Wij mensen zijn nou eenmaal niet perfect, je zou kunnen zeggen: we zijn zondaars. Maar de vraag is of heiligen – in religieuze of ideologische zin – de wereld beter maken. Misschien is dit waar: beter een zwakke zondaar dan een heilige in vroomheid verhard. Dat is het motto van de roman. Het boek belicht die vragen aan de hand van de belevenissen van een activist, een journalist en een politieman die elk op hun eigen manier het goede proberen te doen maar daar niet altijd even goed in slagen.
Hoe hebben deze drie personages zich ontwikkeld? Zijn ze gebaseerd op mensen die je kent of compleet verzonnen?
In principe zijn de personages verzonnen. Sommige van die fictieve personages hebben desondanks toch een geschiedenis, bijvoorbeeld doordat ze al in mijn debuutbundel, Engelen van Maastricht, voorkwamen.
Kun je ons meer vertellen over de setting van de roman en waarom je ervoor hebt gekozen om het verhaal daar te plaatsen?
Bijzonder is dat de roman zich volledig afspeelt in Maastricht – weer eens wat anders dan het Zeeuwse platteland. De reden daarvoor is enerzijds dat ik een Maastrichtenaar ben. Anderzijds heeft het zuiden van Nederland ook een iets andere geschiedenis achter zich: de Reformatie heeft hier niet veel klaargespeeld.
Hoe ziet jouw schrijfproces eruit? Heb je een vaste routine of werkwijze?
Ik dacht altijd dat ik een uitgewerkt plan moest hebben voordat ik een roman kon schrijven. Dat geeft houvast. Totdat iemand het maken van een uitgewerkt plan vergeleek met het meenemen van cue cards op een date. Zo van: om 19.00 uur moet ik vragen hoe het gaat met haar familie, om 19.15 zeg ik dat ze mooie ogen heeft en om 19.30 uur vraag ik naar de geur die ze opheeft. Dat geeft wel houvast, maar tot een geslaagde date zal het waarschijnlijk niet leiden. Vandaar dat ik begin met een algemeen idee en dan maar schrijven. Zitten achter het beeldscherm en zien wat er komt.
Wat waren enkele van de grootste uitdagingen die je hebt ondervonden tijdens het schrijven van deze roman en hoe heb je ze overwonnen?
Soms loop je vast en weet je niet meer waar je naartoe moet. Je denkt: dit is niks, ik kan er maar beter mee ophouden, wie zit hierop te wachten, wie zit überhaupt op nog een boek te wachten? Dan toch doorgaan – dat is de uitdaging. Het enige wat je kunt doen, is doorgaan met schrijven.
Hoe was je ervaring met de cursus bij Editio? Zijn er specifieke aspecten van de cursus die je schrijfproces hebben verbeterd of verrijkt?
De cursussen van Editio zitten goed in elkaar, vind ik. Met een goede tutor erbij kun je echts iets leren.
Wat zijn je plannen voor de toekomst? Werk je al aan een nieuw project?
Eerst even bijkomen. Dan zie ik wel verder.
Tot slot, heb je advies voor aspirant-schrijvers die hun eigen romans willen schrijven?
Je moet het echt graag willen. Niet alleen omdat je de wereld wil vertellen hoe jij ergens over denkt of omdat je een trauma wil verwerken (dat mag allemaal), maar ook omdat je het leuk vindt om te schrijven.