Op zaterdag 2 april geeft Thomas Verbogt een workshop Creatief schrijven. Editio ging met hem in gesprek. Waar is hij zelf op dit mee bezig? Waar haalt hij zijn inspiratie uit? En natuurlijk: wat wil hij de deelnemers van de workshop meegeven?

Thomas begint zijn werkdag met het schrijven van zijn dagelijkse column voor De Gelderlander. Vervolgens stelt hij zichzelf een doel voor die dag, bijvoorbeeld het schrijven van een hoofdstuk, en hij stopt ook pas als dat gebeurd is. ‘Ik kan om 15:30 uur klaar zijn, maar ook om 22:00 uur.’ Momenteel werkt hij aan een nieuwe roman. Daarnaast tourt hij momenteel met Beatrice van der Poel door heel Nederland met het literaire muziekprogramma Montere Weemoed II, waarin de combinatie van hilariteit en melancholie centraal staat. Thomas vertelt en leest voor, en Beatrice zingt haar eigen melancholieke liedjes.

Muziek speelt sowieso een belangrijke rol in het schrijven van Thomas.  Voordat hij aan het werk gaat concentreert hij zich op de sfeer die hij op wil roepen en daar zoekt hij muziek bij. ‘Dit kan een sonate van Bach zijn, maar ook jazzmuziek’. De muziek helpt hem om de sfeer vast te houden van het verhaal dat hij op dat moment aan het opschrijven is.

‘De avonturen uit het dagelijks leven kunnen een grote zeggingskracht hebben’

Zijn inspiratie haalt Thomas uit ‘de avonturen uit het dagelijks leven, die – als je je fantasie erop loslaat – een grote zeggingskracht kunnen hebben.’ Als hij bijvoorbeeld naar de supermarkt gaat, neemt hij zichzelf voor terug te komen met in elk geval drie bijzonderheden. Dit kunnen bewegingen, gedragingen of uitroepen van mensen zijn. Al deze kleine details kunnen later dienen als uitgangspunt voor een verhaal, boek of column. Daarnaast gebruikt hij als inspiratie voor personages ook mensen uit zijn eigen omgeving, of natuurlijk zichzelf.
Maar ideeën voor een verhaal, of voor het uitdiepen van een personage kan ook gewoon opkomen van achter een bureau. ‘Het gaat erom dat je jezelf de goede vragen stelt.’

‘Het verhaal is af op het moment dat ik er niet meer van wakker lig.’  Tijdens het schrijfproces komt Thomas nooit helemaal los van de tekst. ‘Het houdt me voortdurend bezig, ook als ik bij mensen op bezoek ga, of naar de film of de sportschool’. Iedere nieuwe omgeving, elke ontmoeting, en ieder gesprek laten hem weer op een andere manier naar het verhaal kijken. En deze nieuwe gezichtspunten kunnen de tekst weer een andere richting op sturen.

Schrijvers die Thomas zelf bewondert zijn Tsjechov, Roth, Campert en Nabokov. Hun werkt leest hij vaak meerdere keren. Bij zo’n herlezing is hij minder bezig met de ‘betovering’ van het werk zelf, maar meer met de techniek. Hoe komt die betovering tot stand? Wat hij bijvoorbeeld zo knap vindt aan de verhalen van Tsjechov is hoe hij in een paar zinnen het personage neer weet te zetten en hoe je als lezer direct weet waar het over gaat. Deze ‘mooie directheid’ neemt Thomas ook mee in zijn columns, die een erg beperkt woordenaantal hebben, en waarin in een paar zinnen een heel verhaal schetst, die de lezer volledig voor zich kan zien.

Workshop

Wat Thomas vooral hoopt te bereiken met de workshop is de deelnemers te prikkelen om zelf te gaan schrijven. Dit gebeurt door het maken van veel creatieve opdrachten, maar ook door te focussen op verschillende onderwerpen: hoe doe je bijvoorbeeld inspiratie op? En hoe creëer je je eigen werkwijze als schrijver? Hoe begin je aan een tekst?  Thomas geeft ook technische tips. Hoe breng je bijvoorbeeld ritme aan in je tekst, je zinnen? Hoe zet je goede personages neer? En vooral ook: hoe bouw je spanning op? Volgens Thomas is vertraging hiervoor een enorm goed middel. De lezer moet voelen dat er nog wat te gebeuren staat. ‘Denk bijvoorbeeld aan een thriller of een horrorfilm, waarin een onheilspellend geluid voorkomt. De hoofdpersoon gaat niet direct op dat geluid af, maar kijkt wat om zich heen. Pas als hij verder gaat met zijn bezigheden, en de spanning iets af lijkt te nemen, zwelt het geluid weer aan en komt het slechte nieuws naar buiten. Naast vertraging kan je ook spanning opbouwen door je verhaal te beginnen met een aankondigende zin. Neem een simpel zinnetje als “Op de dag dat haar leven ging veranderen stapte ze ’s ochtends vroeg op haar scooter”. De lezer weet dan al direct dat er iets gaat gebeuren, en wil verder lezen.’

‘Laat de lezer voelen dat er wat te gebeuren staat’

Al deze onderwerpen behandelt Thomas aan de hand van voorbeelden uit zijn eigen ervaring. Daarnaast is er natuurlijk ook veel ruimte voor het stellen van vragen.

Klik hier op je aan te melden voor de workshop!