Ervaring van cursist Martje

Welke cursussen heb je bij Editio gevolgd?

Ik heb fictie 1,2 en 3 gevolgd en aansluitend de mastercourse gedaan.

Wanneer en waarom besloot je dit te doen?

Ik besloot fictie 1 te gaan doen in een periode dat ik in mijn ‘echte werk’ in een tijdelijke impasse was geraakt. Geïnspireerd door een vriendin,  die kort tevoren haar eerste boek gepubliceerd had, besloot ik  ‘werk’ te maken van mijn sluimerende ambitie om ooit een boek te schrijven. Direct aansluitend deed ik fictie 2, waarna ik een pauze in wilde lassen om eerst een substantieel deel te schrijven van het boek dat ik al lang ongeschreven bij me droeg. Ik had de indruk dat ik dan beter zou kunnen profiteren van fictie 3. Marlies haalde me over om wel meteen door te gaan met fictie 3, hetgeen heel nuttig bleek. De uitnodiging voor de masterclass was een groot cadeau en heeft me definitief over de streep getrokken om verder te schrijven.

Wat was je verwachting?

Ik verwachtte enerzijds basale vaardigheden te leren maar vooral ook dat het doen van cursussen me zou stimuleren door te gaan waar ik altijd stopte: voorheen schreef ik impressies en legde ze weg: ik herschreef of polijstte mijn taal niet, schreef nooit handelingen of dialoog omdat ik dacht dat ik dat niet kon, ik schrapte niks en niemand mocht het lezen. ik hoopte dat de cursussen me over deze barrière zou helpen.

Wat bemerkte je in de loop van je cursussen?

Door meer te schrijven leer je schrijven, door oefeningen te doen (al lijkt het je niks) leer je anders schrijven dan je deed, ontdek je dat je meer kan dan je dacht, leer je herkennen wat teveel, te bombastisch, te bloemrijk of overbodig is, en leer je schrappen. Door de feedback van tutor en mede-cursisten word je gewezen op wat beter kan maar ook op wat al best goed is. Zelf herken je dat soms niet meer dus is het fijn dat betrokken en ervaren meelezers je laten weten wat jouw tekst, jouw stijl met hen doet.

Waar sta je nu?

Ik ben serieus onderweg met het manuscript voor het boek dat ik altijd al wilde schrijven, al is de vorm in de loop van de tijd anders geworden dan ik destijds voor ogen had. Ik ben inmiddels stellig van plan om het af te maken en ben in de loop van de tijd ook gaan geloven dat ik dat kan. En hoewel ik uiteraard hoop dat het tot een publicatie zal komen is dit proces van schrijven, schrappen en herlezen op zich al zeer de moeite waard. Als ik even niet weet hoe het verder moet schrijf ik tussendoor een kort verhaal met een heel ander thema, andere personages. Daarna krijg ik vaak weer ruimte voor mijn grote project. Uiteraard merk en besef ik dat ik een ‘beginner’ ben: ook voor schrijven geldt de 10.000 uren regel. Je moet gewoon veel, heel veel meters maken….

Heb je iets aangepast in je leven om meer te kunnen schrijven?

Ik heb onlangs een nieuwe baan gevonden en heb in de sollicitatie aangegeven dat ik geen concessies wilde doen aan mijn ambitie om verder te schrijven. Vanaf juni ga ik dus structureel minder werken om zodoende tijd te houden om mijn manuscript af te maken.

Welke rol speelt het schrijven nu in je leven?

Schrijven is naast mijn ‘echte werk’ een serieuze bezigheid en ambitie geworden, die veel tijd en discipline vraagt, die soms als een verplichting voelt maar die anderzijds, als ik me er toe gezet heb, veel bevrediging geeft: ik schep een verhaal, een wereld, personages die nog niet bestonden en het is een groot plezier om precies de goede woorden, zinnen, toon te vinden om dat alles tot leven te brengen.

Martje, psychiater

Bekijk hier ervaringen van andere cursisten.