Hanneke Middelburg – Absent

Hanneke Middelburg (1975) verkent diepgaande en kwetsbare thema’s in haar poëzie, zoals de vervreemding van het lichaam en de complexiteit van waanzin. Haar werk verscheen onder andere in Het Gezeefde Gedicht en in Niets eeuwig dan het ogenblik. Ze droeg voor tijdens Dichters in de Prinsentuin. In haar ‘vorige leven’ werkte ze als verpleegkundige en docent. Nu wijdt ze zich volledig aan het schrijverschap.

 

de glazen draaideur zit vol vingervlekken 

van ongeduldige duwers die geen waarschuwingsstickers lezen

en een meisje meenemen in hun haast 

geven ze haar een hand, verdriet draag je immers 

het best over op een kind dat niet van jezelf is 

 

geef je niet over aan het cliché dat je je eigen weg moet volgen

volg de witte streep op de groene linoleumvloer 

vergeet je misplaatste haast, laat haar achter bij de incheckzuil,

bij de gastvrouw met glazen oog, hoe kan het ook anders

dan dat ze scheef kijkt naar je lijf en vergeet te glimlachen

 

vermijd de zwijgers die de stilte achterin hun keel bewaren

in de wachtkamer voor premature vreugde & vroegtijdig verlies

negeer de ogen die zich op je buik richten als een laserstraal

is het lijf zonder jou vertrokken