Column: Schrijven in Frankrijk

Tijdens de Editio Masterclass schreef Walter Koppe deze column over de noodzaak een tekst uit te benen tot alleen de essentie overblijft en hoe andere schrijvers hierbij kunnen helpen.

    Schrijven is schrappen. Dat wist ik al. Schrappen doet pijn. Ook dat wist ik al. In de loop van door mij gevolgde schrijverscursussen heeft menig in mijn enigszins archaïsche en bourgondische stijl fraai geformuleerde volzin de toets der kritiek niet kunnen weerstaan, om vervolgens naar het rijk der vergetelheid te worden verbannen. OK, dat is zelfs voor mijn doen banaal.

    Schrijven is schrappen. Schrappen doet pijn. Het doet al pijn als je het zelf doet. Vrijwillig laat ik overbodige bijvoeglijke naamwoorden van mijn scherm vallen. Ik zet met overtuiging de schaar in wollige, maar ooit in mijn oren mooi klinkende, subtiele constructies. Met vlijmscherpe scalpel ontleed ik lange zinnen op de snijtafel van mijn ongenoegen, om ze als kleine feniksen jubelend uit de as van het metaforische verbrande papier te laten opstijgen. OK, geintje, maar het principe blijft.

    Schrappen doet pijn. Helemaal als anderen het voor je doen. Ik doe mee aan een Masterclass schrijven in Frankrijk. Begeleider en deelnemers geven dagelijks hun mening over ingeleverde stukken. Iedereen is enthousiast en positief kritisch. We willen allemaal betere schrijvers worden en elkaar daarbij helpen. En het levert resultaat, absoluut. Maar schrappen blijft pijn doen. Mijn opeens in kwelgeesten veranderde groepsgenoten laten mij steen voor steen en zin voor zin de beschrijving van mijn zorgvuldig opgebouwde en favoriete kroeg annex herberg afbreken. Genereus laten ze me twee zinnen, waarin ik alleen het cliënteel als sfeerbeschrijving mag gebruiken. Maar ik zweer u beste lezer, volgens mij gunnen ze me de tweede slechts met tegenzin en alleen uit compassie.

    Schrappen doet pijn. Maar het werkt wel. Als in een liposuctie verdwijnt overbodig vet uit mijn tekstlichaam. De wonden helen zonder littekens, alsof het overbodige er nooit is geweest. Wat overblijft is veel soepeler lezende tekst.

    Schrap, beste lezer, schrap.

Ook beter fictie of non-fictie leren schrijven via de Editio-methode? Bekijk ons cursusoverzicht.