Aan de slag

Acht jaar lang was ik wethouder van Hilversum. Een derde termijn zou niet verstandig zijn, had ik al besloten. Maar ja, wat dan? Met mijn leeftijd is een nieuwe vaste baan uitgesloten. Dan toch maar eindelijk die stil gekoesterde droom verwezenlijken en een boek gaan schrijven? Uit een vorig, journalistiek leven weet ik dat ik heel redelijk een pen kan vasthouden, maar stukkies tikken of een boek schrijven, daar zit nog wel wat tussen.

Ik schreef me in voor de Editio-cursus fictie die eind januari werd afgerond; anderhalve maand voor de verkiezingen. Ik zou meteen kunnen starten.

Natuurlijk had beter moeten weten. Ook in de laatste politieke maanden was er geen tijd, nog teveel dingen aan mijn hoofd; verder dan een beetje meelurken met de opdrachten van medecursisten kwam ik niet. Ik pikte onderweg wel wat aanwijzingen op, herkende valkuilen en verbeteringen, ervoer tips als eyeopeners, leerde er kortom wel wat van, en weigerde uiteindelijk me te laten kennen. Ik zette me er toe in ieder geval de slotopdracht te maken.

Niet verkeerd, vond tutor Cathelijne Schilder. Ze gaf enkele waardevolle adviezen en moedigde me aan; voor mij genoeg om in de tekst het begin te zien van een mysterieus verhaal dat een spannend boek moest kunnen opleveren. (Neen, geen literaire thriller, asjeblief.) Ze had tot slot nog een algemene tip voor alle cursisten: draai muziek als je gaat schrijven. Dat bevordert de concentratie.

Eerst maar eens een nieuwe computer gekocht, want mijn ruim acht jaar oude geval was niet alleen traag, het kon ook één ding niet meer: cd’s afspelen. Ondertussen keek ik nog met een schuin oog naar de nieuwe cursus thrillers schrijven. Misschien zinvol om die dan wel braaf en gedisciplineerd te volgen? Hm, dat komt dan nog. Eerst hier maar eens mee aan de slag.

Het duurde tot 7 mei, dat was mijn laatste dag als wethouder. Maar op 8 mei zat ik klaar. Ik ging ervoor. Stapeltje muziek uitgezocht, nieuwe pc opgestart, cd in het laadje, en…… en toen ging het mis.

Of ik nu Cesaria Evora draai of John Coltrane, Strawinsky of Frank Zappa; de muziek pakt me op, voert me mee, omhult me… Honderden cd’s staan in de kast, ook al acht jaar lang nauwelijks beroerd. Bijna vergeten wat muziek betekent. En nu ik wil ze allemaal weer horen. Allemaal weer beleven.

Dat boek, dat wordt niks.

| Jan Rensen