Lezing James Wood
James Wood (1965) is een van de belangrijkste literatuurcritici van de wereld. Gisteren gaf hij een lezing in Amsterdam. Hij wees in zijn verhaal op het belang van ‘echt kijken’, naar de buitenkant en binnenkant, met aandacht voor detail. De lezing is gepubliceerd in De Gids.
Hier volgen een aantal van de boeken die hij besprak:
De Kus, een opmerkelijk verhaal dat Tsjechov schreef toen hij 26 was. Over een regiment soldaten dat is ingekwartierd in een provinciestad. De eigenaar van het grootste huis van het dorp nodigt de soldaten uit voor een feest. Een van hen, korpschef Rjabovitsj is een onzekere man die niet met vrouwen weet om te gaan en hij gaat wat rondwandelen door het grote huis op de avond van het feest, raakt de weg kwijt en belandt op een donkere kamer, waar hij plotseling hevig wordt gekust door een onbekende vrouw, die ook meteen weer verdwijnt. Het verhaal van de kus wortd groeter en groter en na enige dagen wil hij het grte verhaal vertellen aan de soldaten. Maar het is in 1 minuut verteld en eigenlijk luistert niemand
Loving (1945) een roman van de Britse schrijver Henry Green, speelt zich af in een Engels –Iers landhuis en gaat vooral over de levens van de bedienden en is bijna geheel in dialoog geschreven.
Exchange of pleasant words, van de Bosnisch Amerikaanse schrijver Aleksander Hemon over een in dronkenschap verlopende uitbundige familie reunie op het platteland in Bosnie.
Walging van Jean Paul Sartre
Mijn strijd door Karl Ove Knausgard
(beide boeken vanwege hun beschrijvingen van bomen)
Seize the day door Saul Bellow
Der Untergeher door Thomas Bernhard
Housekeeping door Marilynne Robinsons
James Wood (1965) schrijft voor de New Yorker en de London Review of Books. Hij is als hoogleraar literaire kritiek verbonden aan Harvard.
De gehele lezing staat in De Gids 2014/8 die nu in de winkel ligt.
Uitspraken van James Wood tijdens de lezing
‘Als we ouder worden, verdwijnen sommige details en andere, paradoxaal genoeg, worden levendiger’
‘Details zijn niet levensecht, maar ze zijn, wat ik zou willen noemen, het leven zelf: nergens toe te herleiden, op zichzelf staande zaken.’
‘Het genie van de schrijver bestaat eruit om die unieke details te kiezen en verbeeldingsvol te creeren.’
‘In fictie is een groot gedeelte van ogenschijnlijk van buitenaf opmerken, tegelijkertijd een vorm van inwendig kijken.’
‘Door serieus naar mensen te kijken begin je ze te begrijpen; door intensiever naar hun drijfveren te kijken, met meer gevoel, kun je om hen heen en achter hen kijken. Literaire fictie is zeer geschikt om de tegenstrijdige kanten van mensen te dramatiseren.’